مقدمه:

 همجواری بابرادران اهل سنت در محیط زندگی ومحیط کار ودر ایام تحصیل در دانشگاه و تدریس در مدارسی که دانش آموزان و معلمان شیعه وسنی در کنار یکدیگر مشغول به تحصیل و تدریس بوده اند سبب می شد تا گاهی شاهد ایراداتی که برادران اهل سنت وتشیع بی جهت به یکدیگر وارد می کردند ، باشم . و متوجه این حقیقت شدم که بسیاری از این ایرادات واشکالات به دلیل بی اطلاعی آحاد جامعه از کتب علما شیعه وسنی واحادیث معتبر موجود در این کتب می باشد. لذا می بینیم که برخی بی جهت و به دلیل بی خبری ایراد می گیرند وبرخی نیز بی جهت به دفاع از اقوال و اعمال اشتباه افرادی از عوام وتوجیه آنها می پردازند . بنا براین همواره در این فکر بودم که چگونه می توان این آرا را به یکدیگر نزدیک و شبهات موجود در قلب برادران دینی نسبت به یکدیگر را که عمدتاً از عدم آگاهی سر چشمه می گیرد بر طرف نمود .باشد که مرضی رضای باریتعالی باشد.

  به مناسبت ایام سوگواری فرزند  رسول الله(ص) برآن شدم تا با بیان برخی احادیث و روایات برادران اهل سنت نسبت به آل نبوت(ص) و امــام حسین (ع) برخی از شبهاتی که برای برادران اهل تشیع و اهل سنت نسبت به اعتقادات یکدیگر وجود دارد را برطرف و به برخی القائات و شبهات دشمنان دین پاسخ دهیم و موجبات الفت و مهربانی بیش از پیش و وحــــدت مسلمانان را فراهم آوریم.البته در بیان این مختصر از احادیث به ذکر موارد مــورد قبول فر یقین شیعه و سنی پرداخته ام. بیشترمطالب این تحقیق   از منابع اهل سنت نقل شده است .

دوستی اهل بیت:

به عنوان سرآغازمطالب اشعاری ازامام شافعی نقل میکنم این اشعار از بسیاری اکابر علمااهل سنت به نقل از امام شافعـــی آمده است از جمله علامه سمهودی سید نورالدین شافعی در جواهر العقد و نورالدین مالکی در فصــول المهمه ازکتاب بیهقی وخواجه سلیمان بلخی حنفی در نیابیع الموده که:         

اذا فی مجلس ذکروا علیـاً   

و سبطیه و فاطمـةالزکیـه   

              فاجری بعضهم ذکری سـواه              

فـــــایقن انــه سلقـلقیه

    اذا ذکـروا علیـاً او بنیــه        

تشاغـل بالروایات العلیــه

یقال تجاوزوا یا قوم هــذا  

 فهذا من حدیث الرافضیـه   

      برئت الی المهیمن من اناس   

یرون الرفض حب الفاطمـیه

    علی ال الرسول صلـوه ربی  

 و لعنتـــه لتلک الجاهلیــه

 خلاصه معنای این اشعار آنکه گوید : زمانی که در مجلسی ذکر علی و فاطمه و فرزندان آنها حسن و حسین می شود بعضی دشمنان برای آنکه مردم را از ذکر آل محمد (ص) منصرف کنند ذکر دیگری به میان می آورند ، پس یقین کنید آنکس که مانع ذکر این خانواده میشود سلقلق است (یعنی زن بی حیا وگستاخ) آنها روایت بلند نقل می کنند که ذکر علی و بچه های او نشود و گفته میشود بگذرید ای قوم از این ذکر (یعنی ذکر علی و بچه های او) زیرا این حدیث رافظی هاست .بیزاری می جویم (من که امام شافعی هستم) بسوی خدا از مردمی که می بینند رفض را در دوستی فاطمه . صلوات پروردگار من بر آل رسول است و لعنت خداوند بر این نوع جاهلیت (که دوستان آل محمد را رافضی بخوانند ). و نقل کرده اند که شافعی بعد از این اشعار گفت :

    قالـوا ترفضت قلـت کلاً                                 ما الرفض دینی و لا اعتقادی

لکـن تولیت غیـر شـک                                 خیـر امـام و خیـر هــاد

ان کان حب الوصی رفضا                                  فاننـی ارفـض العبـــاد

یعنی : به من گفتند رافضی شدی ، گفتم ابدأ ، نیست رفض در دین من و نه اعتقاد من لکن دوست می دارم بدون شک بهترین امام و بهترین هادی را . اگر معنی رفض دوستی وصی پیغمبر ( و آل طاهرین آن حضرت است ) پس بدرستی که من رافضی تر از همه مردم هستم .

امام شافعی درباره آیه « قل لا اسئلکم علیه اجرا..» سخن مشهوری دارد، می گوید:

یا اهل بیت رسول الله حبکم                  فرض من الله فی القران انزله

کفاکم من عظیم القدر انکم                  من لم یصل علیکم لا صلاه له

یعنی: ای اهل بیت پیامبر، خدا در قرآن محبت شما را واجب کرده است . همین مقدار برای عظمت شما کافی است که هر کس به شما صلوات نفرستد نمازش صحیح نیست. 

کواشکی در تفسیر خود ( موسوم به تبصره) از ضحاک و عکرمه که از مشاهیر مفسرین اند روایت کرده که رسول اکرم (ص)فرمود :

 « لا اسئلکم علی ما ادعوکم الیه اجرأ الّا ان تحفظونی فی قرابتی علی و فاطمه والحسن و الحسین و ابنائهمـا»

یعنی :( من از برای ارشاد شما بسوی پروردگار مزدی نمی خواهم مگر آنکه حفظ نمائید مقام مرا در ارقاب وخویشانم که علی ، فاطمه ، حسن ، حسین و اولاد و ذریه ی آن هر دو می باشند ) .

و ابن حجر مصری مکی در فصل دوم صواعق از ابویعلی از سلمه بن اکوع نقل نمود که آن حضرت فرمود :

« النجوم أمان لاهل السماء و أهلبیتی امان لامتّی من الاختلاف »

یعنی : (همان طور که ستارگان امانند از برای آسمانها ، اهل بیت من امانند برای امت من از اختلاف .)

بسیاری از علماء اهل سنت نظیر خطیب خوارزمی – میر سید علی همدانی ، امام ابو عبدالرحمن نسائی، سلیمان بلخی حنفی ، و امام احمد حنبل در مسند و ترمزی در سنن و محمد بن یوسف گنجی شافعی در باب 97 کفایت الطالب و دیگر اکابر علماء اهل سنت نقل فرموده اند که رسول خدا فرمود :

«الحسن و الحسین سید اشباب اهل الجنة و ابو هما خیر منهما »

یعنی : حسن و حسین دو سید جوانان اهل بهشتند و پدر آنها افضل از آنها می باشد

در صحیح بخاری آمده است که پیامبر(ص)فرمود :

« هذان ابنای الحسن والحسین ، الهم انی احبهما، الهم فاحبهما و احب من یحبهما»

( اینان دو فرزندان من هستند، بار خدایا ! من آنان را دوست می دارم . بتر خدایا ! تو نیز آنان و هر کس که آنان را دوست دارد ، دوست بدار .)

و نیز فرمود :

« الحسن والحسسین ریحانتای »

( حسن و حسین دو دسته گل من هستند .)

ادامه مطالب در صفحات بعد....